کد مطلب:53066 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » مهدويت

بعضي از امامان(ع) يا پيامبر(ص) در مورد درك امام زمان(ع) رواياتي فرموده اند، مثلاً با انجام فلان عمل مستحب و خواندن سوره اي مخصوص. اين در حالي است كه در زمان صدور اين روايات، امام زمان(ع) متولد نشده بود و امامي كه اين روايت را فرموده، قاعدتاً خطاب به مردم عصر خود فرموده اند. اين مسئله را توضيح دهيد.

بشارت به ظهور حضرت مهدي(ع) در روايات بسياري از پيامبر(ص) و ائمه(ع) وارد شده و رواياتي در فضيلت درك زمان حضور آن حضرت وارد شده اما روايتي كه دلالت كند فلان عمل مستحبي را انجام بدهيد تا امام زمان(ع) را درك كنيد نيافتيم، به جز دعاي عهد كه از امام صادق(ع) نقل شده كه: هر كس چهل صبح آن را بخواند، از ياوران مهدي(ع) خواهد بود و اگر پيش از ظهور او از دنيا برود، هنگام ظهور آن حضرت زنده خواهد شد و در ركاب حضرت خواهد بود.[23]

البته سخن در باب اين گونه روايات بسيار است. اين روايت و احياناً روايات نظير اين روايت كه از امامان صادر شده، گرچه خطاب به مردم زمان خودشان بوده، ولي سخنان معصومان براي تمام زمان ها حجّت است، مگر قرينةخاصي باشد كه فقط اختصاص به مخاطبان زمان خودشان داشته باشد. اصطلاحاً ميگويند: خطابات شارع هم براي مشافهين است و هم براي غير مشافهين؛ يعني هم براي حاضران در آن زمان و هم براي غائبان و براي زمان هاي بعد حجّت است.

در هر صورت صدور چنين رواياتي از امامان(ع) دليل بر توجه دادن مردم زمان خويش به مهدي موعود(ع) و خبر دادن از آينده و بشارت به ظهور ولايت جهاني بوده است. همان طور كه اين بشارت را پيامبر(ص) و هر يك از امامان(ع) بيان كرده اند و در كتاب هاي روايي از آنان نقل شده است.

امام باقر(ع) از پيامبر(ص) نقل ميفرمايد: خوشا به حال كسي كه قائم از اهل بيتم را درك كند، در حالي كه در زمان غيبتش او را اسوة خود ميداند و با دوستان او دوست است و با دشمنان او دشمن است.[24]